having faith in a friend's directions
looking for each street
marking buildings along the way
even when you seem lost
(Ispisano rukom na marginama knjige C. S. Lewis' Case for the Christian Faith (Richard L. Purtill)).
Ove nečije reči sam prepoznao kao zaista veran opis suštine hrišćanskog "stranstvovanja" ovde u ovom svetu. I istovremeno su mi se ove reči učinile kao veran opis "stranstvovanja" Nick Kilroy-a.
Veliki grad je centar bekstva. (Max Picard)
Pravci našeg bekstva su orijentisani prema predstavama spektakla u kojima je integraciona sila velikog grada, i ovi pravci su kodirani u društveno-kulturnu naviku naših kretanja, gledanja, mišljenja. Psihogeografski metod generativnog kretanja kroz grad (po algoritmu: prva ulica levo - druga desno - treća desno) je usamljen pokušaj dovođenja u pitanje uobičajenog susretanja stvarnosti kroz "izmeštanje" čoveka (sebe) iz uslova kodiranog iskustva.
Fotografije Nick Kilroy-a su nastale kao dokumenti njegovog psihogeografskog doživljavanja totaliteta grada. One su topografija urbane stvarnosti koja prostor oseća ne kao jedino fizičku činjenicu nego kao egzistencijalni prostor i prostor značenja. One prikazuju događaj gubitka mesta (mesta kao locirane ukupnosti iskustva), "umesto" kojeg postoji prazan prostor dezintegrisanog iskustva. "To je kao da smo dugo vremena išli prema nečemu, a kada smo stigli otkrili smo da tamo nema ništa".
Ali, nekako, njegove fotografije su do neizdržljivosti ispunjene osećanjem pripadnosti. Kao da prepušten toj "zgusnutoj praznini" grada upravo tada najpotpunije osećam ono drugo mesto mog istinskog pripadanja. Iza neispunjenog obećanja arhitekture da nam podari pripadanje ovom ovde, Nick-ova "mesta ničega" nam pružaju obećanje drugačijeg pripadanja u naslućivanju onog tamo.
Veliki grad je centar bekstva od Boga.
To lutanje gradom, opiranje sili velikog grada, potraga za izgubljenim mestom, kao da je put bogotraženja. Nekako verujem da neispunjeno traganje znači traženje nikog drugog osim Istinitog.
Nick je pronađen mrtav, 8. februara 2005. godine u Londonu, od overdose-a.
Ja intimno osećam da mu pripada velika Božija milost.
looking for each street
marking buildings along the way
even when you seem lost
(Ispisano rukom na marginama knjige C. S. Lewis' Case for the Christian Faith (Richard L. Purtill)).
Ove nečije reči sam prepoznao kao zaista veran opis suštine hrišćanskog "stranstvovanja" ovde u ovom svetu. I istovremeno su mi se ove reči učinile kao veran opis "stranstvovanja" Nick Kilroy-a.
Veliki grad je centar bekstva. (Max Picard)
Pravci našeg bekstva su orijentisani prema predstavama spektakla u kojima je integraciona sila velikog grada, i ovi pravci su kodirani u društveno-kulturnu naviku naših kretanja, gledanja, mišljenja. Psihogeografski metod generativnog kretanja kroz grad (po algoritmu: prva ulica levo - druga desno - treća desno) je usamljen pokušaj dovođenja u pitanje uobičajenog susretanja stvarnosti kroz "izmeštanje" čoveka (sebe) iz uslova kodiranog iskustva.
Fotografije Nick Kilroy-a su nastale kao dokumenti njegovog psihogeografskog doživljavanja totaliteta grada. One su topografija urbane stvarnosti koja prostor oseća ne kao jedino fizičku činjenicu nego kao egzistencijalni prostor i prostor značenja. One prikazuju događaj gubitka mesta (mesta kao locirane ukupnosti iskustva), "umesto" kojeg postoji prazan prostor dezintegrisanog iskustva. "To je kao da smo dugo vremena išli prema nečemu, a kada smo stigli otkrili smo da tamo nema ništa".
Ali, nekako, njegove fotografije su do neizdržljivosti ispunjene osećanjem pripadnosti. Kao da prepušten toj "zgusnutoj praznini" grada upravo tada najpotpunije osećam ono drugo mesto mog istinskog pripadanja. Iza neispunjenog obećanja arhitekture da nam podari pripadanje ovom ovde, Nick-ova "mesta ničega" nam pružaju obećanje drugačijeg pripadanja u naslućivanju onog tamo.
Veliki grad je centar bekstva od Boga.
To lutanje gradom, opiranje sili velikog grada, potraga za izgubljenim mestom, kao da je put bogotraženja. Nekako verujem da neispunjeno traganje znači traženje nikog drugog osim Istinitog.
Nick je pronađen mrtav, 8. februara 2005. godine u Londonu, od overdose-a.
Ja intimno osećam da mu pripada velika Božija milost.
Prva ulica levo
Druga desno
Treća desno
Algoritam bogotraženja
Dajem Ti svoje srce u povratku
+++
1 comment:
prelepe fotografije.. .
divan ti je blog boro.
Post a Comment